navya yugachi pahat
एक पहाट झाली किरणे त्याची तेजस्वी
नव्या युगाचा स्पर्श त्यात भासावी
सुटले साखळदंड गुलामीच्या पाशातून
आत्ता का असावे भय कसले अन कशातून ||१||
नीर नसे अमृत आम्हास असे विशापरी
स्पर्श करुनि महामानवाने दिले आम्हास जगण्यापरी
छळ सोसणे होती ती सवय
पण आत्ता फिरला तो समय ||२||
स्पृहातून होतो आमच्या विटाळ
किती गोष्ट ती रटाळ
मेलेली जनावरे वाटे कधी आम्हांस रास्त
कारण न्हवते काही दुसरे आमच्याकडे जास्त ||३||
योग्यता ठरवते प्रतिभा कि वर्ण
अगदी नाही सुटला ह्यातून तो महाधनुर्धर कर्ण
ह्या जीवना पेक्षा बरे असावे ते मरण
मिळणे कठीण होते अगदी मारण्यानंतरही सारण ||४||
आमच्या स्त्रिया होत्या देवासाठी
आणि नंतर सर्वांसाठी
पण आज आहे ती डॉक्टर किंवा इंजिनेर
अन काही ठिकाणी अगदी सिनियर ||५||
शतकांची न्हवे होती ती गुलामगिरी हजारो वर्षांची
घेतला जन्म महामानवाने अन उगवली किरणे आशेची
दिधले आम्हास बरोबरीचे अधिकार
अन केला जनमानसात समतेचा पुरस्कार ||६||
आज तोच पद-दलित बांधतोय यशाचे तोरण
काय असावे ह्यात दुसरे कारण
क्षमता अन बुद्धिमत्ता नसते जाती पर्यंत मर्यादित
प्रतिभा आणि इच्छाशक्ती हेच ते गणित ||७||
असो शेवटी काळोख सरला
उगवली नवी पहाट
पुरोगामी विचार योग्यच ठरला
आहे शक्ती आम्हात अचाट ||८||
Comments
Post a Comment